Ik zit thuis op de bank, met mijn gezin of gewoon aan het werk, en ineens gaat de pieper. Dat ene geluid haalt me in één klap uit mijn gewone dag. Alles stopt. Ik weet: er is hulp nodig, en ik moet nú in actie komen.
Binnen een paar seconden schakel ik om. Ik kijk kort naar de melding die binnenkomt – brand, ongeval, je weet het nooit van tevoren. En dan ga ik. Alles wat ik op dat moment deed is niet meer belangrijk. Mijn enige doel is zo snel mogelijk naar de kazerne.
Soms spring ik op de fiets, soms stap ik in de auto. En er zijn collega’s die letterlijk vanaf hun werk rennen naar de kazerne. We doen dat altijd zo snel mogelijk, maar nooit roekeloos. Want we zijn nog steeds gewone weggebruikers. Belangrijkste is dat we überhaupt aankomen, dat is belangrijker dan snel rijden en niet aankomen.
In de kazerne is er altijd hectiek en focus tegelijk. Ik trek in een paar tellen mijn pak aan: laarzen, broek, jas, helm en handschoenen. Ondertussen hoor ik collega’s binnenrennen. Terwijl de laatste pakken dichtgaan, wordt de taakverdeling al gemaakt en kort besproken waar we heen moeten. Soms gebeurt het ook dat een collega onderweg al langs de plek van de melding is gereden. Zoals destijds bij de brand van bij de Ponybar: dankzij die eerste indrukken konden we meteen opschalen en een plan maken. Iedere seconde telt.
En dan gaan we. Samen de tankautospuit in. In Gieten lukt het ons vaak om binnen vier à vijf minuten na de pieper al onderweg te zijn. Dat klinkt snel – en dat is het ook – maar het moet. Want op dat moment ervaren de mensen die ons nodig hebben misschien wel het meest angstige moment van hun leven.
Met zwaailicht en sirene rijden we uit. De chauffeur let scherp op kruispunten en medeweggebruikers. Natuurlijk voel je onderweg de druk: mensen wachten op ons. Maar ook hier is de regel dat überhaupt aankomen belangrijker is dan snel rijden en niet aankomen.
Het vraagt niet veel, we doen dit werk met liefde. Maar het vraagt wel flexibiliteit van iedereen om je heen. Je collega’s, familie die ’s nachts wakker schrikt van de pieper, of die je avondeten alweer koud in de magnetron aantreft omdat jij halsoverkop weg moest.
Voor veel mensen is de brandweer vooral het blussen, de sirenes en de rode wagen die voorbij komt. Maar het echte werk begint al bij die pieper. Vanaf dat moment telt elke seconde, en staat er een groep vrijwilligers uit Gieten en omgeving klaar om alles te laten vallen en binnen enkele minuten hulp te bieden.
Dit zou zomaar het verhaal kunnen zijn van een van onze vrijwilligers, want eigenlijk geldt dit voor iedereen bij de brandweer. Voel je na het lezen van dit verhaal ook de spanning? We zoeken nog nieuwe vrijwilligers. Je bent van harte welkom – loop gerust eens op een oefenavond binnen in onze kazerne. Je bent altijd welkom.
Meer weten over de werking van de pager / pieper? Check deze blog: https://brandweergieten.nl/alles-over-p2000-en-pagers-zo-komt-een-brandweermelding-binnen/
